اقتصاد مقاومتی و تجارت جهانی

لیبرالها و اصلاح طلبان، این روز‌ها به سیم آخر زده اند و: ایران فقیر تر و بدبخت تر می‌خواهند! سخنگویی در همایش اقتصاد دیجیتال گفت: 8درصد در آمد ناخالص آمریکا را، اقتصاد دیجیتال یا استارت آپها تامین می‌کنند، ولی ایران هیچ درصد! یا دیگری گفت ایران نه زیر ساخت توسعه کسب و کار الکترونیکی دارد، و نه توان آن را. دیگری گفت ژاپن الگوی مناسبی برای هوشمند سازی در ایران است. اظهار نظر‌هایی که این وطن فروشان می‌کنند، حتی دشمنان از گفتن آن پرهیز می‌کنند. زیرا براساس گفته وزیر ارتباطات، سهم اقتصاد دیجیتال در تولید ناخالص داخلی 10درصد، یعنی بیشتر از امریکا است. لذا باید دید چرا آنها از تریبونهای رسمی، برای سرکوب پیشرفت‌های ایران استفاده می‌کنند. اولا اگر کشورهای دیگر پیشرفتی دارند، مرهون دانشمندان ایرانی است. بنابر این پیشرفتهای امریکا و اروپا را باید به پای ایران نوشت. حتی کره و چین و ژاپن و هند هم، اگر به پیشرفتهایی رسیدند برای دریافت نفت رایگان از ایران است. زیرا نفت را می‌خرند، ولی موقع پول دادن می‌گویند تحریم است. و نمی‌توانیم پول را انتقال بدهیم! و آن را خرج زیرساخت‌های خود می‌کنند. ثانیا آنها در تحریم نیستند. یعنی دشمنی آنها را تعقیب نمی‌کند، لذا در مسیر پیشرفت، با شیب ملایمی‌حرکت می‌کنند ولی ایران دارای دشمنانی است که: از هر راهی برای تحریم یا حمله به تاسیسات استفاده می‌کنند. اما با تمام این تحریم‌ها، ایران چرخ را دوباره اختراع کرد! و همه چیز را از ابتدا شروع کرد، و به بالاترین سطح رسید که باور ان، برای دشمن مشکل است. استارت آپها در ایران دارای ترن اور بالایی هستند و تولید ارزش آنها بسیار بالا است. مثلا به گفته کالدرون: دربی ایران یعنی مسابقه بین پرسپولیس و استقلال، حساسیت بالای جهانی دارد. در حالیکه از نظر کوتاه بینان، این دو باشگاه ورشکسته هستند! و قادر به پرداخت دستمزدهای بازکنان نمی‌باشند. این البته مایه خوشحالی است، یعنی ارزش بازیکنان و دستمزد آنها بالا است، نه دارایی باشگاه. همه باشگاههای دنیا، بدنبال جذب این بازیکنان هستند. اگر قرارداد هر بازیکن 10میلیون یورو باشد،(مثل سردار آزمون) ارزش باشگاه فقط در مورد: تولید این ارزش‌ها به یک میلیارد یورو می‌رسد. این دارایی‌های نامرئی را نمی‌بینند! البته فقط در ایران نمی‌بینند، ولی در فیس بوک یا گوگل می‌بینند! ثالثا همه 40میلیون جوان ایرانی، نیروی با ارزشی هستند، که آنها بیکار و فقیر می‌دانند! ولی کشورهای دیگر حاضرند اینها بدزدند! یا مجبور به پناهندگی کنند. مانند کیمیا آن را روی چشم می‌گذارند. گرچه خائنین جور دیگری تفسیر می‌کنند. اگر هر ایرانی را حداقل سالی یک میلیون یورو دستمزد بدهند، فقط تولید ارزش جوانان ایرانی 40تریلیون یورو است. سوم اینکه همین پناهنده‌ها! یا فرار کرده‌ها یا مهاجرت کرده‌های ایرانی هستند، که صنعت و اقتصاد آمریکا و چین و ژاپن و کره و هند و اروپا را می‌چرخانند. تا موقعی که کار می‌کنند، ایرانی هستند! و قدرشان در ایران شناخته نشده! ولی همینکه درآمد کسب می‌کنند، در امار آمریکا درج می‌شوند. این یعنی کار کردن خر! و خوردن یابو. در اصطلاح اداری، پرونده را ایرانی‌ها می‌نویسند، آمریکایی یا اروپایی زیر بغل می‌زند و: بنام خودش ثبت می‌کند. این کار فاصله(گپ) مضاعف ایجاد می‌کند: یعنی ایران را فقیر تر و آمریکا را ثروتمند تر نشان می‌دهد. در حالیکه آمریکا بدهکار ترین کشورهای دنیا است، بابت همین دزدی‌ها خود را بدهکار کرده است. چهارم اینکه هنوز فکر می‌کنند: در قرن نوزدهم یا بیستم هستند، که ایران را عقب افتاده می‌دانند. در حالیکه در تمام زمینه‌ها، ایران دارای پیشرفتهای درجه یک است.